سلسله‌ی محدودیت‌های شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب و حذف از کمیته‌ها و کارگروه‌های تصمیم ساز در صنعت نفت ادامه دارد.
به دنبال اخذ تصمیمات برخی مدیران در وزارت نفت و پس از حذف مدیرعامل شرکت مهمی مانند مناطق نفتخیز جنوب از هیئت مدیره شرکت ملی نفت ایران یا حذف برخی مدیران و کارشناسان این شرکت از کارگروه‌ها و کمیته‌های فنی و تخصصی در سال‌های گذشته، شنیده‌ها حاکی از آن است که اخیراً با مصوبه شورای اداری و استخدامی وزارت نفت و بازنگری در ساختار ستاد امور ایثارگران صنعت نفت، باز هم مناطق نفتخیز جنوب محدودتر شده و این شرکت با وجود هزاران شهید و ایثارگر در کل صنعت نفت که تاکنون بعنوان عضو اصلی در ستاد امور ایثارگران صنعت نفت حضور داشته از ساختار این ستاد حذف شده است.
ستاد امور ایثارگران صنعت نفت در ابتدای دهه شصت به دستور وزیر نفت برای هماهنگی، تصمیم گیری و تصویب مقررات مربوط به ایثارگران، از چهار شرکت ملی نفت، گاز، پتروشیمی، پالایش و پخش و مناطق نفتخیز جنوب تشکیل شد. در بازنگری‌های بعدی معاون منابع انسانی، مشاور وزیر، صندوقهای بازنشستگی، بهداشت و درمان و بسیج نیز به آن افزوده شد.
حال چند سؤال مطرح است که با قدمت و جایگاه مهم شرکتی مانند مناطق نفتخیز جنوب و کثرت ایثارگران شاغل در آن چرا این تصمیم گرفته شده است و مدیران ارشد صنعت نفت با ادامه این سیاستها چه اهدافی را در جنوب دنبال می‌کنند؟!
همچنین باید از امور ایثارگران و مدیران مناطق نفتخیز جنوب پرسید برای حفظ جایگاه این شرکت در صنعت نفت چه اقداماتی انجام شده است؟!
به هر حال سیاست محدود کردن اختیارات زیر مجموعه از سوی وزارت نفت می‌تواند علاوه بر اعتراض پرسنل، عواقب جبران ناپذیری داشته باشد که امیدواریم مسئولین ملی و استانی متوجه آن باشند.
