به گزارش آگاه، پس از پایان جنگ، تلاش‌ها برای بازسازی و آبادانی خوزستان آغاز شد. از جمله این اقدامات، پاک‌سازی مناطق مین‌گذاری شده و آلوده به خمپاره بود. این گام‌ها برای بازگرداندن زندگی به زمین‌هایی که زمانی میدان نبرد بودند، حیاتی بودند. با پایان پاک‌سازی، طرح شکل‌گیری توسعه نیشکر به تصویب رسید و بخشی از این اراضی که روزی شاهد جان‌فشانی و ایثار بودند، به کشتزارهای سبز نیشکر تبدیل شدند.
سنگر دفاع دیروز، سنگر تولید امروز
در این میان، دو کشت و صنعت نیشکر امیرکبیر و میرزا کوچک‌خان که در جاده خرمشهر واقع شده‌اند، به سنگری جدید برای تولید و اقتصاد مقاومتی بدل شدند. این دو مجموعه نه‌تنها در افزایش تولید داخلی و اشتغال‌زایی نقش بسزایی ایفا کردند، بلکه نمادی از اراده ملت ایران برای بازسازی و نوسازی سرزمین خود پس از جنگی ویرانگرند. این کشتزارهای نیشکر، امروز یادآور روزهای سخت جنگ و بازگشت به زندگی دوباره‌اند؛ زمینی که روزی سنگر دفاع مقدس بود، امروز سنگر تولید و توسعه.
تا چند سال پیش، در این واحدهای نیشکری، هرازگاهی خمپاره و گلوله‌ای عمل‌نکرده پیدا می‌شد؛ گاهی دستگاه برداشت نیشکر (هاروستر) هنگام کار به مهمات باقی‌مانده از زمان جنگ برخورد می‌کرد و عملیات برداشت تا حضور گروه خنثی‌سازی متوقف می‌شد.
علاوه بر این کشت و صنعت‌ها، اراضی کشت و صنعت نیشکر سلمان فارسی نیز در جاده اهواز به آبادان، محل اقامت رزمندگان ایران اسلامی و سازماندهی عملیات بود. این عملیات در پنجم مهر ۱۳۶۰ باهدف حصر آبادان آغاز شد و پس از ۴۲ ساعت، با موفقیت کامل به پایان رسید. این نخستین موفقیت سرنوشت‌ساز ایران در جنگ تحمیلی بود که بازتاب وسیعی در داخل و خارج کشور پیدا کرد.
کشت و صنعت نیشکر هفت‌تپه هم در دوران دفاع مقدس مامن رزمندگان بود؛ منطقه‌ای در حصار نیشکرها که بوی خون و خمپاره گرفت. از خاک این منطقه، پنجاه و هفت دلاورش به افلاک رسیدند و خونِ «ابوتراب‌ها» در پهنه کشتزارهای سرسبزش، شوری شیرین افکند. غیرت «عباس‌ها» و «رحمان‌ها» زیر بمباران بی‌محابای بعثی‌ها و موج خمسه‌خمسه عراقی‌ها بر تأسیسات نیشکر، شرافت و مردانگی را بر تاریخ هفت‌تپه حک کرد.
